In een tribute aan Andy Warhol zong Lou Reed ooit: ‘There is no Michelangelo coming from Pittsburgh’. Reed citeerde Andy Warhol, die meende dat je pas beroemd kon worden als je in een wereldstad als New York leefde. Grote artiesten wonen niet in een dorp, ergens achteraf, maar in de creatieve dynamiek van een bruisende metropool.
Dat was toen. Dit is nu: onlangs besefte ik dat we voor een marketingorganisatie een team bij elkaar gebracht hadden dat bestond uit een copywriter uit Tsjechië, een artdirector uit Zweden en aanvullende specialisten uit Italië, Duitsland, de Verenigde Staten en Argentinië. Er werkte er slechts één in een metropool; alle anderen werkten vanuit betrekkelijk kleine steden en dorpen en een zat zelfs diep verscholen op het platteland, maar dat was aan haar feilloze Zoom verbinding niet te merken. Welkom in de online wereld.
Wakker geschud
Wat freelancers waar ook ter wereld al lang wisten, daar zijn bedrijven dankzij Covid ook achter gekomen dit jaar. Teamwork op afstand blijkt heel goed te doen, sterker nog: in veel gevallen verhoogt het de productiviteit, zijn medewerkers blij toe verlost te zijn van de ochtend- en avondfiles en relaxter door het gevoel van vrijheid dat thuiswerken geeft. Online vergaderen verloopt strakker en kosten minder tijd, communicatie is meer to the point en ideeën die eerder verdronken aan vergadertafels met teveel mensen en ego's kregen plots meer kansen in de kleine gremia van Zoom- en Team-meetings.
Zelfs binnen de meest rigide organisaties is doorgedrongen dat er geen weg terug is naar, wel, rigide organisaties. Sterker nog, mede gezien de toenemende roep om meer diversiteit en inclusiviteit binnen organisaties zullen bedrijven gaan inzien dat 'remote talent' de enige manier is om een bedrijfscultuur te bouwen die daaraan voldoet. Wie nu nog denkt door te kunnen gaan met een gezellig homogene bedrijfscultuur in een kantoorpand met een trendy bedrijfsrestaurant, ping-pong tafel of italiaans design meubilair: veel succes, maar dat gaat 'm niet meer worden.
Verlaat het locatiedenken
Facebooks topman Mark Zuckerberg verwacht dat binnen 10 jaar de helft van zijn personeel vanuit huis werkt. Het is een kwestie van win-win, is zijn conclusie; medewerkers worden er gelukkig van en het bedrijf wint aan kwaliteit. Kantoorlocaties zijn beperkend. Een bedrijf is snel geneigd alleen mensen uit de omgeving aan te nemen, waarmee het ander en mogelijk beter talent laat liggen. Nederland is qua afstanden natuurlijk niet met de VS te vergelijken, maar ik herken het wel. Als bedrijf houd je vaak vast aan het ‘bekende’, het vertrouwde, het homogene, terwijl opdrachtgevers gebaat zijn bij meer agile vermogen, meer diversiteit en meer inclusie.
Links en rechts beginnen bedrijven dat door te krijgen en zetten ze stappen om een bedrijfscultuur te bouwen. Er wordt nu veel nagedacht over een organisatie met een balans tussen centraal werken en op afstand werken, door vaste medewerkers zowel als door preferred freelancers die hun cultuur delen. Dat opent direct nieuwe mogelijkheden om te profiteren van de verrijking van meer diversiteit en inclusiviteit voor het bedrijf.
De grote verschilmakers
Remote werken is een uitgelezen manier om een divers en talentrijk team te bouwen dat sterk en effectief werk verricht. Je moet er wel de kleine Hollandse talentenvijver voor durven loslaten, maar je krijgt er een zee aan talent voor terug. Specialisten kunnen overal vandaan komen en kunnen iedereen zijn: van elke kleur, uit elke culturele achtergrond, van elke afkomst, van elke geaardheid, jong en talentvol, ouder en ervaren. Achter het scherm van Mac of PC vallen alle verschillen tussen mensen weg en gaat het om het talent dat ze meebrengen. Ook werkend op afstand blijkt een divers, inclusief team een enorme verrijking.
Ik beschouw ‘netwerken en ‘remote talent' daarom ook als de twee grote verschilmakers van de komende jaren. Sterker, ik ben ervan overtuigd dat de organisatie die voorop wil blijven lopen in slagkracht en meerwaarde voor haar opdrachtgevers en klanten hier snel toe zal moeten overgaan. Wij zien dat, in ons werk als netwerk regisseur, telkens opnieuw gebeuren. Wij brengen mensen uit de communicatie wereld bij elkaar die op elk niveau met elkaar sparren en het beste uit elkaar willen halen. Natuurlijk: culturen, genders, DNA, fysieke beperkingen, meningen, visies en opvattingen kunnen schuren. Maar in de rust van de eigen thuiswerkkamer is meer ruimte om via Zoom face-to-face een verschil van mening uit te praten dan in het open plan office van een hoofdkantoor. Werken op afstand maakt opmerkelijk veel nieuwe energie los in de interactie tussen mensen en uiteindelijk wordt de output daar ook beter van.
De tijd is nu
Misschien komt er snel een eind aan dit Covid tijdperk, misschien ook niet. De onzekerheid daarover kan verlammend werken in het bedrijfsleven, maar ik zou zeggen: geen beter moment dan nu om de weg van remote talent in te slaan. Een enorm voordeel van werken op afstand is dat het bedrijven in staat stelt heel snel op te schalen zowel als te downsizen, al naar gelang de marktontwikkelingen. Het maakt je als organisatie enorm lenig, snel en flexibel en als er iets is wat de wereld van vandaag en morgen van bedrijven zal vragen is het dat. Daarom is het verstandig op op z'n minst te overwegen hoe je remote talent waar ter wereld het zich ook bevindt, kunt inbedden in de werkcultuur.
Als Van Santen Netwerk maken we inmiddels al 16 jaar van dichtbij mee hoeveel dat toevoegt aan cultuur, productiviteit en onderscheidend vermogen van opdrachtgevers. Wij begonnen dit dus al in een tijd dat de online wereld nog lang niet zover was als nu. Als je dan de vrijwel onbeperkte mogelijkheden ziet die we vandaag hebben om te werken hoe en waar we maar willen, is het nu de tijd om plaats in te ruimen voor remote talent. Om maar te zeggen: talent zit niet altijd om de hoek, maar het komt zoomend naar je toe.